Onlar zorluklara rağmen tutkularının peşinden giden ve Milli Takım’a seçilen gerçek kahramanlar…
Türkiye’de 100 bine yakın lisanslı kadın futbolcu var. Amaaaa 18 yaş üzeri profesyonel kadın futbolcu sayısı 1500 civarı. Evet bildiniz, kadın futbolcular, yaşadıkları zorluklar nedeniyle, ne yazık ki aşkla bağlı oldukları futboldan vazgeçiyorlar.
*Ve fakaaaat… Aralarında gerçekten zorluk nedir bilmeyen, Amazonlar da var. Elif, Berivan ve İrem, buna en güzel üç örnek.
*Çocukken başladıkları futbol serüvenini Milli Takım’a girecek kadar sürdürebilmiş örnekler onlar. Türkiye Kadın Millilerimiz için geçtiğimiz günlerde yaptığım röportajdan yer veremediğim, fırsat bulup koyamadığım bu kadın kahramanlardan bahsetmeseydim vicdanım rahat etmeyecekti.
*Gelin Elif, Berivan ve İrem’in hikayelerine bir göz atalım. Gerçekten isteyince biz kadınların durdurulamayacağını fark edelim… Yaşasın kadınlar… Yaşasın kadın futbolcular…
ELİF KESKİN:
EVCİLİK YERİNE FUTBOLU SEÇTİM
Kız arkadaşlarım, evcilik oynamayı tercih ediyordu, bense sokakta top oynamak istiyordum. Aklım fikrim futboldaydı. Belki de enerjimi atacak bir şey arıyordum. Koşmak, hareket, hız, takım olmak bana hep şahane geldi. Derken okul takımına seçildim. Beden eğitimi öğretmenimiz sürekli okullar arasında maçlara götürüyordu. Futbol, bana hep yeni kapılar açtı. Ortaokulda önce İstanbul, sonra Türkiye şampiyonu olduk. Bu arada ben atletizm de yapıyordum, basketbol da oynadım. Sporun her türünün delisiyim. Ama futbol başka tabii. Futbol benim aşkım.
BABAM DEĞİL, ANNEM KARŞI ÇIKTI
Annem başta, “Bu erkek oyunu. Niye futbol oynayasın? Boş ver” diyordu. Öyle bir bakış açısı var ya, “Şu spor erkeklere uygun, şu spor kızlara uygun” gibi. Ama babam eski futbolcuydu. Tam transfer olacakmış büyük takımlara. Dedem imza vermeyince, o da futbolu bırakmak zorunda kalmış. O kendine yapılanı, bana yapmadı. Dedi ki, “Ben senin destekçinim! Arkandayım istediğini yapabilirsin. Ama yeter ki, başladığın şeyin devamını getir!” Ben hiç bırakmadım futbolu. En büyük desteği de babamdan gördüm. Komşularımız eskiden laf ediyorlardı, şimdi “Nasılsın? Çok tebrik ederiz!” filan diyorlar.
MİLLİ TAKIM’A SEÇİLİNCE CİDDİYE ALDILAR
12 yaşında Beşiktaş’a girdim. O zaman insanların tavrı biraz değişti, “Vay sen Beşiktaş’ta mı oynuyorsun?” dediler. 14 yaşında Milli Takım’a seçilince O zaman iyice ciddiye alır oldular. “Helal olsun! Tebrik ederiz” dediler. Şimdi herkes destekçim.
Beşiktaş formasıyla, Kadınlar Günü’nde 33 bin kişinin önüne çıktım. Müthişti. Tekrar tekrar yaşamak istiyorum. Ablalarım bile heyecanlıydı. En gençleri bendim. Hiç böyle bir atmosfer yaşamadım. Isınmaya sahaya çıktığımızda ayaklarım titriyordu. Annem, tribünde gururdan ağlamış. Daha da büyük mutluluk oldu benim için!
EN GENÇ MİLLİ: BERİVAN İÇEN
En genç milliyim. Çok çok gurur verici. Beni ezmiyorlar da yeri geliyor malzemeleri falan taşıyorum. Ama normal. Sıkıntı yok. Hepsine saygım büyük. Kendinden yaşça büyüklerle oynamak, bu şansı yakalamak çok çok iyi bir tecrübe. Hazırlık maçlarıyla beraber 28 kere milli formayı giydim.
ERKEKLERİN ARASINDA GOL KRALİÇESİ OLDUM
Ben 7 yaşında başladım futbola. Şu anda 17’yim. Abim, Galatasaray’da kaleciydi. Karşılıklı birbirimize şut çekiyorduk. Beni basket topuyla çalıştırıyordu. “Bu topla çalış, daha çok kuvvetlenirsin!” diyordu. Bir gün halı sahaya gittik, bizim iki arka sokağımızda halı saha var. Erkek takımı çalışıyor orada. Ben abime yine şut çektim. Yendim onu. O sırada da oranın başkanı seyrediyormuş. Beni gördü, “Senin burada oynaman lazım. Geleceğin parlak, sen iyi yerlere gelirsin!” dedi. Annemin numarasını istedi. Ailemle konuştu. 4 sene boyunca orda maça çıktım. Erkeklerin arasında gol kraliçesi oldum, 27 golle. Sonra Galatasaray geldi izledi, beni Galatasaray istedi. Orada 3 sene oynadım. Sonra Galatasaray bazı sebeplerden dolayı kapandı. Ben de Beşiktaş’a geçtim. Sonra da Milli Takım’a seçildim.
‘’FUTBOLU ERKEKLER OYNAR’’ DİYEN BABAM, ŞİMDİ EN BÜYÜK DESTEKÇİM
Babam başta desteklemiyordu. “Futbolu erkekler oynar. Şort mu giyeceksin?” filan diyordu. Ama ben pes etmedim. Başardığımı görünce, o da beni destekler diye düşündüm. Haklı çıktım. Şu an en çok destekleyen babam.
Biz Türkiye’de öncüleriz. Üzerimizde milli formayı gören küçük kızlar bize özeniyor, bizim gibi olmak istiyor, akıl fikir soruyorlar. “Abla, senin gibi olmak için ne yapmam lazım?” diyorlar. O kadar ilgi var ki futbola.
Maçlarımızın naklen yayınlanması da etkili oldu. Özellikle ufak kız çocuklarına mutlaka cevap veriyorum.
Diyorum ki, “Hayallerinizin peşinden gidin! Kimseye kulak asmayın. Siz inanırsanız kendinize ve hayallerinize, başaramayacağınız hiçbir şey yok! Yeter ki çalışın, çabalayın. Kadınlar her şeyi başarır!”
İREM EREN:
ABİM, BENİ SAHADA İSTEMEYENLERE KARŞI KORUDU
Aslında abim futbol oynuyordu. Ben onu izlemeye gidiyordum. O da “Gel sen de oyna, bir şey olmaz!” diyordu. Abimin teşvikiyle başladım yani. Beni sahada istemeyen olursa, “Hepiniz gidin, ben kardeşimle kaleden kaleye oynarım!” diyordu. Abim de babam da sonuna kadar bana destek çıktı. Çok şanslıyım ki, bizim ailede, “Futbol erkek oyunudur!” gibi bir anlayış asla olmadı.
ŞAPKA TAKARAK ERKEKLERLE OYNADIM
O kadar seviyordum ki futbolu, bir de iyiydim, okulda şapka takarak erkeklerle oynuyordum. Bir hocamın futbol okulu vardı, oraya başladım, yine erkeklerle. Sonra Galatasaray Futbol okuluna gittim. Hocam beni futbol okulundan, Galatasaray’ın altyapısına gönderdi. 4 sene de orada oynadım. Sonrasında Milli Takım ve Necla Hocamızla tanıştım. İyi ki tanışmışım.
HİÇBİRİMİZ ÇARPIK BACAKLI OLMADIK
Tabii ki çevremden, “Bacakların çarpık olur. Sakın futbol oynama!” gibi şeyler duydum. Erkeğe benzemedim, davranışlarım da erkek gibi olmadı, erkek gibi de yürümüyorum. Söylenen her şeye kulağımı tıkadım ve bu spora kendimi adadım. İyi ki de öyle yapmışım. Allah’tan kadın futbolu gitgide gelişiyor ülkemizde. Ön yargılı insanlar azalıyor. Ben ailelerin destek vermesinden yanayım. Sonuçta hiçbirimiz çarpık bacaklı olmadık. Hiçbirimiz erkek gibi olmadık. Olmayacağız da. Sporun cinsiyeti yok, olmaz. Biz, kadınlar her şeyi, her sporu yapabiliriz.
Futbolun saha kısmında ya da idari kısmında bulunmak da var ileriki hedeflerim arasında. Şu an spor yöneticiliği okuyorum. Eğitimime devam etmek istiyorum. Amacım kadınlara destek olabilecek alanlarda çalışmak.
